மனித வாழ்கையின் மனநிறைவு :

மனித வாழ்கையின் மனநிறைவு :

வீதிகள் வெறிசோடி கிடக்கின்றன . முன்பு போல் குழந்தைகள் வீதிகளில் விளையாடுவது இல்லை . 

மிதிவண்டி ஒட்டி உரசி கொள்வது இல்லை . 

குழந்தைகளை பார்வையிட சில தாய்மார்கள் வீதிகளில் அமர்ந்து பேசிக்கொள்வதும் இல்லை . 

சிறு குழந்தைக்கு சோறு ஊட்ட நிலவை காட்ட எந்த அம்மாவும் வீதிக்கு வருவதே இல்லை .

இரவில் மீந்து போன உணவை உண்ண , எந்த நாய்கள் கூட்டமும் இல்லை . இரவில் பிட்சை கேட்பவர்கள் இல்லை .

வீதி எங்கும் ஒரே அமைதி .

மாலை ஆறு மணிக்கு விளக்கு ஏற்றி வைத்தால்தான் , மஹாலட்சுமி வருவாள் , செல்வம் பெருகும் என்று கூறி கொண்டு , 

மாலை வேளையில் , வாசல் தெளித்து சுத்தம் செய்வோர் இல்லை .

மாறாக வீட்டில் உள்ள எல்லோரும் வேலை பார்த்தால் தான் செல்வம் பெருகும் என்று உழைப்பிற்கு முக்கியத்தும் கொடுத்து , 

எல்லோருமே வேலைக்கு சென்று சம்பாதிப்பதால் , 

வீட்டில் விளக்கு ஏற்றவோ , வாசலில் லைட் போடவோ ஆளே இல்லை .

ஒரே உழைப்பு ! 

விளக்கு போடவே ஆள் இல்லாத வீட்டில் , வெளியில் விளையாட குழந்தைகள் எப்படி வரும் ? அம்மா எங்கே நின்று யாருடன் பேசுவாள் ?

இதையெல்லாம் எதிர்பார்த்தால் ,

அது முட்டாள்தனம் தானே !

இன்றைய சூழலில் ,

பணம் சம்பாதிப்பது கூட பேராசை இல்லை .

ஆனால் 

இரவை ரசிப்போம் வாங்க ! என்று அழைப்பு விடுக்க நினைப்பது பேராசையின் உச்ச கட்டம் .!

பேராசை பெரு நஷ்டம் ஆகும் .

யாரிடமாவது இது குறித்து பேசினால் ,

நம்மை மிக கேவலமாக பேசுவார்கள் .

அதோடு நம்மிடம் எப்போதாவது ஒருமுறை பேசுவது கூட நின்று விடும் .

சத்தம் இல்லாமல் ,

தனியாக ரசித்து விட்டு கடந்து விட வேண்டும் .

ஆனால் ,

இந்த இயற்கைக்கோ ஒரு கெட்டபழக்கம் ,

தனியாக ரசிப்பதை விட , கூட்டமாக ரசிக்கும்போது தான் இன்பம் அதிகம் கிடைக்கும் .

தனிமரம் எப்படி சுகமான காற்றை தருவதற்கு கடினப்படுமோ ?

அப்படிதான் , தனியாக அந்த காற்றின் ஆனந்தத்தை அனுபவிப்பதும் மிகவும் கடினம் .

ஆனால் என்ன செய்வது ?

எல்லோரும் சமம் என்ற கோட்பாடு ,

இயற்கையின் முன்னால் ,

என்பது எல்லோருக்கும் மறந்தே விட்டது.

பகுத்தறிவின் உச்சத்தில் நிற்பதால் , பணரீதியாக சமம் என்று எல்லோருக்கும் கற்பித்தபடுத்தப்பட்டுள்ளது .

---------------------